Άπραγοι και κριτές ή ενεργοί και κρινόμενοι;

της Σωτηρίας Κεχρή

Η δύσκολη συγκυρία στην οποία βρίσκεται η χώρα μας είναι ίσως τέλος μίας εποχής και η αρχή μίας νέας. Σε αυτή τη νέα εποχή, αν τελικά ‘επιβιώσουμε’ έχοντας ακόμα τη δυνατότητα να αυτοπροσδιοριζόμαστε και να παίρνουμε αποφάσεις για τη χώρα μας, είναι σημαντικό να αλλάξουμε τη στάση μας, ακόμα και τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους γύρω μας.
Είναι σημαντικό να αποκτήσουμε τη στάση του ενεργού πολίτη, την πίστη ότι ένας μπορεί να κάνει τη διαφορά, μπορεί με το λιθαράκι του να συμβάλλει και να στηρίζει την αλλαγή. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο ένας είναι γονέας και μεταφέρει αυτή την πεποίθηση και στα παιδιά του. Την πεποίθηση ότι πρέπει να αποφύγουμε τη γκρίνια και τη μιζέρια και να περάσουμε στη δράση. Η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί ένα ευρύ πεδίο που είναι δυνατό να προωθηθούν αλλαγές, είναι πιο εύκολο να αναζητηθούν και να εισαχθούν νέες ιδέες, να δοκιμαστούν και να εφαρμοστούν κοινωνικά προγράμματα.
Ο δήμος Αχαρνών διαθέτει κοινωνικές δομές που άλλοι δήμοι θα ζήλευαν. Ωστόσο, δεν έχουν αξιοποιηθεί και δεν έχουν εξαργυρώσει αυτό που υπόσχονται. Αν προσθέσουμε την αδυναμία και την καθυστέρηση (αντ)αμοιβής των υπαλλήλων, οι κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου αντί να ανθίζουν και να στολίζουν την πόλη μας, προσφέροντας μας οξυγόνο, μαραίνονται.